واپسین سطرها

مقدمه‌هایی که نصرت رحمانی برای کتاب‌های شعرش نوشته، همیشه اشتهای نثرنویسی مرا تیز می‌کند. واپسین سطر پیشگفتار دفتر شعر حریق باد را برایتان نقل می‌کنم:

«من با چشم بسته از زیباترین و روشن‌ترین راه‌ها نگذشتم چرا که ترجیح دادم با چشم باز از کوره راه‌های ظلمت بگذرم و آنچه مهم بود نفس گذشتن بود، حرکت بود.»