امیل سیوران می‌نویسد:
وقتی جام شوکران را برای سقراط آماده می‌کردند، او در حال آموختن آهنگی برای فلوت بود. از او پرسیدند: «این کار به چه در می‌خورد؟» -جواب داد: «به درد اینکه قبل از مرگ، این آهنگ را بلد باشم.»
اگر به خودم اجازه می‌دهم این جواب سقراط را که در کتاب‌های درسی تا حد ابتذال تکرار شده یادآوری کنم، به خاطر این است که به نظرم می‌رسد این یگانه جواب جدی‌ای است که چه در آستانۀ مرگ، چه در هر لحظۀ دیگر زندگی، می‌توانیم در توجیه طلب دانش بدهیم.
نقل از کتاب قطعات تفکر | ترجمۀ بهمن خلیقی | نشر مرکز