شاعر بزرگ مکزیکی، اکتاویو پاز، در خطابۀ نوبلش گفت:

«تفکر دربارۀ اکنون نه متضمن انصرف از آینده است و نه فراموش کردن گذشته.

زمان حال محل دیدار سه زمان است.

و به طریق اولی، توجه به اکنون را نمی‌توان با لذت‌پرستیِ آسانگیرانه‌ای یکی شمرد.

اگر درخت لذت نه در گذشته می‌روید و نه در آینده، بلکه در همین لحظه رویش دارد، مرگ نیز، خود، میوۀ اکنون است.

نباید غافل باشیم: مرگ بخشی از زندگی است.

خوب زیستن یعنی خوب مردن.

باید بیاموزیم مرگ را رودررو بنگریم. نوبت به نوبت، تاریک و روشن.»

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *