شاعر بزرگ مکزیکی، اکتاویو پاز، در خطابۀ نوبلش گفت:
«تفکر دربارۀ اکنون نه متضمن انصرف از آینده است و نه فراموش کردن گذشته.
زمان حال محل دیدار سه زمان است.
و به طریق اولی، توجه به اکنون را نمیتوان با لذتپرستیِ آسانگیرانهای یکی شمرد.
اگر درخت لذت نه در گذشته میروید و نه در آینده، بلکه در همین لحظه رویش دارد، مرگ نیز، خود، میوۀ اکنون است.
نباید غافل باشیم: مرگ بخشی از زندگی است.
خوب زیستن یعنی خوب مردن.
باید بیاموزیم مرگ را رودررو بنگریم. نوبت به نوبت، تاریک و روشن.»