«زمین با چه رویی این همه زیبایی را به تن گرفته است؟ مقصود از این بازی بیرحمانه، این کمدی سیاه چیست؟ بیایی و پنج روز توی صحنه دلبری کنی، روح این را بنوازی، قلب آن را بشکنی، نقارۀ حق و عدل بکوبی و آنگاه در انتهای صحنه بیفتی و با آن سر پر شور و آن همه لطافت و زیبایی و عقل و هوش از هم بپاشی!»
اکبر رادی، انسان ریخته، ص. ۱۷۱