«این کار را کنار بگذارید که وقتی به شما حمله می‌کنند، به جای دفاع معقول و منطقی، شما هم دست به حمله می‌زنید. این عادت بچه‌هاست:

«-تو بدی.» «-خودت بدی.»

«-تو نادرستی» «-خودت نادرستی.»

«-تو فلان کار بد را کردی.» «-تو هم آن روز فلان کار را که بد بود، کردی.»

این وضع هیچ چیز را توجیه نمی‌کند. بدی و زشتی من، بدی و زشتی تو را، خوبی و زیبایی نشان نخواهد داد. پلیدی من، پلیدی تو را موجه نخواهد ساخت.»

فریدون تنکابنی، یادداشت‌های شهر شلوغ، ص. ۱۴۷

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *