«این کار را کنار بگذارید که وقتی به شما حمله میکنند، به جای دفاع معقول و منطقی، شما هم دست به حمله میزنید. این عادت بچههاست:
«-تو بدی.» «-خودت بدی.»
«-تو نادرستی» «-خودت نادرستی.»
«-تو فلان کار بد را کردی.» «-تو هم آن روز فلان کار را که بد بود، کردی.»
این وضع هیچ چیز را توجیه نمیکند. بدی و زشتی من، بدی و زشتی تو را، خوبی و زیبایی نشان نخواهد داد. پلیدی من، پلیدی تو را موجه نخواهد ساخت.»
فریدون تنکابنی، یادداشتهای شهر شلوغ، ص. ۱۴۷