«من تلاش می‌کردم در نوشته‌ها و سخنرانی‌هایم بیشترین دقت و ظرافت را رعایت کنم. وسواس من در انتخاب واژه‌ها به اندازه‌ای بود که انگار می‌خواستم سکه‌ای را از لای درز باریکی به یک صندوق بیندازم. همان‌طور که ضخامت و اندازۀ سکه باید چنان باشد که به راحتی از شکاف و درز عبور کند، واژه‌ها یا واژگانی را انتخاب می‌کردم که به آسانی به قلب و روح مردم رسوخ کنند…»

وینستون چرچیل، چگونه مثل چرچیل فکر کنیم، ترجمۀ سیامک دشتی، نشر ایران‌بان، ص. ۷۹

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *