«من تلاش میکردم در نوشتهها و سخنرانیهایم بیشترین دقت و ظرافت را رعایت کنم. وسواس من در انتخاب واژهها به اندازهای بود که انگار میخواستم سکهای را از لای درز باریکی به یک صندوق بیندازم. همانطور که ضخامت و اندازۀ سکه باید چنان باشد که به راحتی از شکاف و درز عبور کند، واژهها یا واژگانی را انتخاب میکردم که به آسانی به قلب و روح مردم رسوخ کنند…»
وینستون چرچیل، چگونه مثل چرچیل فکر کنیم، ترجمۀ سیامک دشتی، نشر ایرانبان، ص. ۷۹