۱۰۰ پند من به خودم-۹۸
آدمی باش که می‌خواهد بداند تا بتواند.
آدمی باش که می‌خواهد بداند تا بتواند.
برای تحقق اهداف، بیش از تکنیک و ترفند، به باورِ رسیدن نیاز داری.
عامل اصلی تمایز تو، روحی‌ست که در کارهایت می‌دمی.
جدیت تو فقط زمانی به دیگران اثبات می‌شود که در کارت تداوم داشته باشی.
خلاقیت از زمانی آغاز می‌شود که تمام دانسته‌هایت را منتشر کنی و دیگر چیزی برای گفتن نداشته باشی.
رازِ یافتن راهکارهای مناسب این است که مدام در جستجوی آن‌ها باشی.
باید مثل جانت در حفاظت از عادت‌‌های خلاقانه‌ات کوشا باشی. اگر روزی هزار کلمه می‌نویسی، تحت هر شرایطی باید پاسدار حفظ این عادت باشی.
اگر شهامت خاموش کردن گاه به گاه موبایلت را نداری، برای همیشه از خلاقیت و کشف ایدههای تازه خداحافظی کن.
باید با ایدههای تازه‌ای که به ذهنت می‌رسد به نرمی و ملایمت برخورد کنی؛ هر ایده‌ارزش این را دارد که در گوشه‌ای نوشته شود و فرصت پخته‌شدن در طول زمان را پیدا کند.
حرفی که یک نفر در نقطۀ هشتاد می‌زند، شاید برای تو که در نقطۀ ده ایستاده‌ای اصلاً مناسب نباشد. در پذیرفتن توصیه‌ها احتیاط کن.
دفترچه‌ای داشته باش و جملات مهرآمیزی که از زبان دیگران می‌شنوی بنویس.
همه مثل تو فکر نمی‌کنند. همه مثل تو حس نمی‌کنند. پس دست از تفسیر وسواس‌گونه و بیهودۀ کلام و رفتار دیگران بردار.
معرفی مفید و مختصر و جذاب خودت را تمرین کن.
هر چیزی را به بهانه‌ای برای یادگیری و رشد تبدیل کن.
در هر لحظه از روز می‌توان جمله‌ای خوب نوشت. دست به قلم باش.
وقتی گرفتاری و شوق خواندن کتابی به سراغت می‌آید، هر طور شده، حداقل یک صفحه از آن را بخوان.
نگذار خطاهای دیگران، برایت مسرت‌بخش باشد.
پیشرفت کردن، بدون داشتن دغدغۀ رشد و پیشرفت دیگران معنایی ندارد.
تلاش برای اثبات بی‌سوادگی و بی‌مایگی دیگران بی‌اثرترین کار ممکن است. روی خودت کار کن.
به همه بگوکه چقدر به خاطر انجام کار موردعلاقه‌ات هیجان‌زده و خوشحالی. این به آن‌ها انگیزه و قوت قلب می‌دهند تا علایقشان را جدی‌تر دنبال کنند.
هر وقت کم‌تر از کار دیگران ایراد گرفتی، یعنی بیشتر سرگرم کار خودت هستی.
کیفیت کمک به دیگران، به مراتب مهم‌تر از کمیت آن است.
با آدم‌های با انگیزه فقط حین پیاده‌روی حرف بزن؛ تأثیر چنین گفت‌وگوهایی هزار برابر است.
وقتی می‌گویی: «سلام چطوری و حالت خوبه؟» واقعاً برای شنیدن جواب آن مکث کن، این‌گونه حرف‌ها را از معنای خودشان تهی نکن.
داشتن صد مخاطب عمیق، هزار برابر بهتر از داشتن یک‌میلیون مخاطب سطحی است.
یکی از هدف‌های تو تو می‌تواند شنیدن برخی از جملات باشند، مثل شنیدن این جمله: تو شنوندۀ خوبی هستی.
از تماشای موفقیت دیگران، به اندازۀ خیره شدن به یک منظرۀ زیبا لذت ببر. این راز رشد و آرامش است.
هیچ‌کسی نمی‌تواند ذره‌ای از عزم و اشتیاق تو برای به‌دست آوردن موفقیت بکاهد. اگر چنین کرد، مقصر تویی.
از هر کتاب‌های نخوانده‌ات، حتی اگر یک پاراگراف هم بخوانی عالی است.
فقط رسانه‌هایی ارزش دنبال کردن دارند که تو را به آدم‌ها، کتاب‌ها و سایت‌های بهتر وصل می‌کنند.
همیشه دنبال کتابی بگرد که در زندگی‌ات معجزه‌ای بزرگ ایجاد کند. شاید هرگز چنین کتابی را نیابی، اما چنین انتظاری دستاوردهای بی‌شماری دارد.
چیزهایی بخوان که بی‌سوادی‌ات را به رخت بکشند.
وقتی چیزی را نمی‌فهمی، اول بی‌سوادی خودت را محکوم کن، نه ناتوانی نویسنده را.
کار موردعلاقۀ تو کاری است که دوست داری دربارۀ آن بیشتر و بیشتر یاد بگیری.
علاقه‌ات را به بهانه آلوده نکن.
کار امروز را به امشب موکول نکن.
باید عرق بریزی تا بفهمی باید برای چه‌چیزی عرق بریزی!
هرقدر برای وقتت بیشتر ارزش قائل باشی، دیگران احترام بیشتری برای شخص تو قائل می‌شوند.
فقط وقتی می‌نویسی می‌فهمی چقدر محتاج نوشتن بوده‌ای.
همیشه در حال نوشتن یک کتاب باش، حتی اگر قرار است تنها خوانندۀ آن خودت باشی.
اگر ننویسی آموخته‌‌هایت را هدر می‌دهی.
اول کار، بعد خرید.
به‌جای گفتن «سرم شلوغ است» اعتراف کن که در تعیین اولویت‌هایت ناتوانی.
طوری کار کن تا کار از تو معنای دیگری بگیرد.
اگر خواندن و نوشتن نتوانسته تو را نجات بدهد. بیشتر بخوان. بیشتر بنویس.
برخی حرف کمک را کمک تلقی می‌کنند. تو از آن‌ها نباش.
۲۵ دقیقه کار کن، ۵ دقیقه استراحت؛ ۲۵ دقیقه کار کن، ۵ دقیقه استراحت؛ ۲۵ دقیقه کار کن، ۵ دقیقه استراحت؛ ۲۵ دقیقه کار کن، ۵ دقیقه استراحت؛ حداقل ۲ ساعت در روز به این ترتیب برای پرداختن به اولویت‌هایت وقت بگذار.
فرصتی را که صرف سرزنش خودت به‌خاطر عقب‌انداختن کارها میکنی صرف انجام همان کارها کن.
وظیفۀ تبلیغ و ترویج کارهایت را بر عهده بگیر. هیچ کسی مانند خود تو نمی‌تواند کارت را معرفی کند.
قصۀ زندگی‌ات را بنویس. تجربۀ زیستۀ تو مهم است. از تو فقط یک نسخه در این دنیا وجود دارد.
لینک مرتبط: زندگی‌نامه‌نویسی
برای خودت یک مانیفست شخصی بنویس.
اگر واقعاً قصد رسیدن به اهدافت را داری، آن‌ها را هر روز مرور کن.
به این بیت فردوسی فکر کن: «بسی رنج بردم در این سال سی/عجم زنده کردم بدین پارسی». با فارسی مانند یک گنج برخورد کن.
همیشه خطاب به یک مخاطب مشخص بنویس، گرچه ممکن است مخاطبان تو هرگز متوجه این موضوع نشوند.
یک موجود خیالی بساز.
نه گفتن بدون عذاب وجدان را تمرین کن. با حال خوب نه بگو. به چیزهایی فکر کن که با با نه گفتن به دست میاوری.
کامنت‌نوشتن برای دیگران در برنامۀ روزانه‌ات قرار بده و تلاش کن سطح کیفی کامنت‌هایت را مدام بیشتر کنی. (+)
همیشه در ساعاتی از روز آفلاین باش و موبایل را خاموش کن و دور از دسترس خودت قرار بده. (+)
توانایی ذهنت در ساعات ابتدایی روز را دست‌کم نگیر. شب هرگز کیفیت روز را ندارد.
با هیچ کسی جز دیروز خودت رقابت نکن. رقابت با دیگران خورۀ روح و روان است.
هر شب، پیش از خواب برنامۀ روز بعدت را بنویس.
از کمک کردن به دیگران لذت ببر، و مدام به دنبال راه‌های تازه‌ای برای یاری رساندن به آن‌ها باش.
به خاطر چیزهایی که داری سپاسگزار باش. (+)
برای نوشتن منتظر ایده نباش. نوشتن را شروع کن و بگذار ایده‌ها حین نوشتن خلق شوند.
هر روز پیاده‌روی کن؛ ترجیحاً بدون موبایل.
یک کسب‌وکار آنلاین بساز. این کار مجبورت می‌کند تا برای یادگیری بسیاری از مهار‌ت‌ها بکوشی.
فهرستی بنویس از تمام آدم‌هایی که از دوست داری “معلم” تو باشند.
۱۰ کلمۀ محبوب خودت را بنویس و دربارۀ هر کدام جستار کوتاهی قلمی کن. (+)
حرف‌های دلت را در قالب دیالوگ بنویس. بگذار “من” و “من” با هم گفتگو کنند و به نتیجه برسند. از این روش برای گرفتن تصمیم‌های مهم هم استفاده کن.
لینک مرتبط: دیالوگ‌نویسی
گزینه‌ها را کم‌تر کن. با اضطرابِ انتخاب از میان گزینه‌های گوناگون انرژی خودت را هدر نده.
طنز مهم است. طنز بخوان، طنز بنویس. طنز خاص خودت را داشته باش.
حکایت‌نویسی را یاد بگیر. رخدادهای سادۀ زندگی روزمره‌ات را حکایت کن.
سوال طرح کن. هر بار که نمی‌دانستی چه چیزی بنویسی، هر نوع سوال منطقی و فرامنطقی که به ذهنت رسید یادداشت کن.
یک پیج اینستاگرامی سرحال و فعال داشته باش و از آن برای آزمودن ایدههای تازه بهره ببر.
یک وب‌سایت شخصی قوی داشته باش و سرسختانه برای ارتقای آن بکوش.
برای داشتن نثری درست و زیبا هر چقدر وقت بگذاری باز هم کم است.
آنچه یاد می‌گیری، با نوشتن آموزش بده. مکتوب کردن آموخته‌ها بهترین روش تثبیت آن‌ها در ذهن است.
همۀ آثار نویسنده‌ای که دوست داری بخوان.
تماس تلفنی با دوستان و آشنایان دور و نزدیک حفظ کن.
هر روز یک لایو برگزار کن. با این کار پویایی خودت در سخنوری را حفظ میکنی.
همیشه برای پرسه در کتابفروشی‌ها وقت بگذار. حتما به قفسه‌های ناآشنا سر بزن.
از اخبار فرار کن. شر خبر بیش از خیر آن است.
همدلی نکن، همدردی کن. این را از کتاب «آدمی؛ یک تاریخ نویدبخش» آموخته‌ام. به جای اینکه غرق مشکلات دیگران بشوی و خودت را جای آن‌ها بگذاری، ببین چه کاری می‌توانی برای آن‌ها انجام دهی؛ برای تسکین درد آن‌ها بکوش.
هزار بار هم در انجام یک کار شکست خوردی باز هم از نو شروع کن. مثلاً اگر ده هزار بار عزم سحرخیزی کرده‌ای و نتوانسته‌ای، باز هم تلاش کن. این مهم‌ترین عامل تمایز تو از افرادی است که پس از چند بار شکست بدبین می‌شوند و دیگر دست به اقدام نمی‌زنند.
هر روز تمرین «۵ دقیقه» را انجام بده. فقط کافی است در ۵ نوبت، ۵ دقیقه بنویسی.
بگذار موبایلت در اغلب اوقات بی‌صدا باشد. بعداً می‌توانی به هر کسی که زنگ زده زنگ بزنی.
کارهای قبلی‌ات را بازبینی کن و آن‌ها را بهبود بده. گاهی اوقات برخی کارهای ناقص هنگام بازبینی و بازسازی به آثاری درخشان بدل می‌شوند.
کارهایی که دوست داری هر روز انجام بدهی به سه سطح کوچک، متوسط و بزرگ تقسیم کن. هر روز بسته به حس و حالت به یکی از سطوح بپرداز. مثلاً در عادت «روزانه‌نویسی» اگر حوصله نداشتی، سه چهار خط بنویس. اگر اوضاع مساعد بود نیم ساعت بنویس، اگر وقت و انرژی کافی فراهم بود دو سه ساعت کار کن.
همیشه یک لغت‌نامه روی میز کارت داشته باش. سعی کن به تدریج از تمام کلمات لغت‌نامه در تمرین‌های نوشتاری‌ات استفاده کنی.
از کتابی که دوست داری دو-سه نسخه بخر. سپس فصل به فصل یکی از نسخه‌ها را از جدا کن و با منگه به هم وصل کن. همیشه یکی از فصل‌های کتاب را توی کیفت داشته باش و هر جا فرصتی پیدا کردی نگاهی به آن بینداز.
لینک مرتبط: اصول مطالعه موثر برای نویسنده‌ها
به نظرات منفی بیش از نظرات مثبت وزن نده.
جواب آدم‌های سمّی را نده. نادیده‌گرفتن آن‌ها بهترین کاری است که می‌توانی انجام بدهی.
یک موضوع مهم را انتخاب کن. دربارۀ آن مقاله‌ای بلند بنویس و متعهد باش تا آن مقاله را هر ماه با اطلاعات بیشتری به‌روز کنی.
لینک مرتبط: مقاله‌نویسی
وقتی در یک کتاب غیرداستانی به ایده‌ای کاربردی می‌رسی، کتاب را فوراً ببند و اجرای آن ایده را شروع کن.
نمایشنامه‌خواندن هزاربرابر مهم‌تر از چیزی است که تصور میکنی. نمایشنامه بخوان؛ هر نمایشنامه‌ای.
وقتی خواندن یک داستان را تمام کردی، یک ویدیو ضبط کن و خلاصه‌ای از آن داستان را بازگو کن. نیازی به انتشار این کلیپ نیست. تو با این کار قدرت قصه‌گویی خودت را بیشتر میکنی.
روزانه یک یادداشت تازه بنویس و منتشر کن. بگذار ذهن تو هر روز ایدۀ تازه‌ای بسازد یا یکی از ایدههای قبلی‌ات را با زبانی تازه بیان کند.
همیشه در حال تولید یک محصول تازه باش.
۵ کتاب خوب را انتخاب کن و طی ۱ سال هر کدام را حداقل ۵ بار بخوان.
اگر حرف تازه‌ای برای گفتن نداری، یک مهارت تازه یاد بگیر.